بام میبد : سید عبدالعظیم پویا محقق و نویسنده میبدی در این نشست که با حضور ویدا توحدی مشاور معاونت صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری کشور ، مصطفی فاطمی مدیرکل جدید میراث فرهنگی یزد ، فرماندار میبد و دیگر مسئولین و نیز فعالین در حوزه زیلو بافی در محل فرمانداری میبد برگزار شد ، با اشاره به اینکه تا ریشه در آب است ، امید ثمری هست ، از اینکه هویت و فرهنگ شهر میبد با ویژگیهای منحضر به فردش این همه هوادار دارد ، اظهار خوشنودی نمود.
وی ضمن تشکر از آسیب شناسی هایی که با توجه به شناخت و نیز بازدیدی که انجام گرفت ، در باره شهر میبد با محوریت هنر صنعت آن زیلو از سوی مشاور معاونت صنایع دستی مان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری کشور در نشست ارائه گردید ، به فعالیت هایی که در بیست و چند سال اخیر در زمینه زیلوبافی میبد شده ، در حالی که شمع این هنر رو به خاموش بود ، اشاره نمود.
محقق و نویسنده میبدی تصریح نمود : موقعی داشت ، شمع هنر زیلو بافی خاموش می شد که آخرین بازمانده هنر صنعت زیلو بافی در میبد بود و شخصا در جلسه های متعددی که در این چند سال اخیر برگزار شد ، تاکید نمودم که اگر این شمع خاموش می شد ، مسئول آن ، ما میبدی ها بودیم.
وی در ادامه گفت : خوشبختانه بارها و بارها دلایلی موجب شد این صنعت بازشناسی شود و ما الان بتوانیم زیلو بافی را به عنوان یکی از صنایع کشور به اهل فرهنگ و هنر کشور معرفی کنیم.
پویا زیلو را هنر صنعتی معرفی کرد که ریشه در تمدن و فرهنگ کهن مردم ایران دارد و به لحاظ تکنیک بافت بسیار خوب آن از نظر قابلیت ، دوام و استحکامی که دارد و می توان بارها و بارها آن را شست و استفاده نمود و نیز دیگر ویژگی هایش که باعث شده از آن به عنوان فرش سلامت نام برده شود ، همچنان مورد استفاده و قابل توجه است .
وی بیان کرد : حتی زمانی خود میبدی ها هم داشتند این هنر اصیل خود را به فراموشی می سپردند و در این چند ساله اخیر یکی از اهداف این بود که زیلو به خود میبدی ها شناسانده شود و الان که بحث جهانی شدن زیلو مطرح هست ، باید به صورتی عمل کرد که این هنر صنعت را به ارزیابان یونسکو به خوبی شناسانده شود.
محقق و نویسنده میبدی اظهار داشت : اگر به خانه هایی که زیلوبافی در آن صورت می گرفته ، بنگریم ، به گونه ای شاهد تلفیق معماری آن خانه ها با کار و هنر زیلو بافی هستیم ، به طوری که کارگاه زیلو بافی در این خانه ها ، دری به بیرون دارد و از داخل نیز پنجره ای به بیرون دارد به علت اینکه بافنده زیلو دائما باید با اهل خانه در ارتباط باشد.
وی در ادامه توضیح داد : نیمی از کار زیلو بافی در قدیم را دختران و زنان در خانه ها انجام می دادند و نیز 70 درصد کار زیلو بافی نظیر رشتن و بافتن و کلافه کردن نخ ها و… در خانه ها ، توسط آنها صورت می گرفته است ، بنابراین ما باید ویژگی های این خانه ها را به ارزیابان معرفی کنیم تا آن ها به ریشه ای که این هنر داشته و تاثیری که حتی در معماری خانه ها نیز گذاشته است ، پی ببرند.
گفتنی است ، پرونده ثبت جهانی میبد به عنوان «شهر جهانی زیلو» پنجم آبانماه مورد بررسی از سوی ارزیابان بین‌المللی قرار می‌گیرد.
آخرین دیدگاه‌ها