به گزارش پایگاه خبری بام میبد و به نقل از ترشیز خوان؛ ایران از کودتای ۱۳۳۲ تا ۱۳۵۷ در ارتباط کامل با امریکا بود. این رابطه خسارت هایی برای کشور داشت که باید دایم تبیین گردد تا برای ایندگان تجربه ای شود.
در حوزه فرهنگ: رسمیت پیدا کردن فساد؛بی بند و باری؛قمار و مشروب خواری و ….
در علم: بی سوادی اکثریت کشور
در اقتصادی که شاه بی لیاقت در مقطعی افاضه کرد ((ما نمی‌دانیم با این همه پول چکار کنیم)):با وجود صادرات روزی ۶ تا ۸ میلیون بشکه نفت؛با وجود جمعیتی معادل یک سوم کنونی؛اکثریت مردم فقیر بودند.
در سیاست خارجی: یک دنباله رو محض در عرصه بین المللی.
در سیاست داخلی: خفقان سیاسی؛ شکنجه و ارعاب مردم؛ تیرباران آزادیخواهان.
در دفاع از مرزها: ارتشی ناتوان که بدون حضور خارجی حتی نمی توانست سلاح های خود را تعمیر کند.
در آبادانی: انشعابات گاز؛برق؛مخابرات؛اب و راههای مواصلاتی در روستاها و بخش ها در حد صفر بودو اغلب روستاها حتی فاقد جاده خاکی بودند و از طرفی شهر های بزرگ در محاصره حلبی آبادها بودند.
در صنعت: وابستگی مطلق به خارج از کشور.
با مقایسه غیر مغرضانه تمام موارد بالا که در گذشته اتفاق افتاده و در تاریخ ثبت شده و وضعیت فعلی کشور براحتی می‌توان کلید پیشرفت کشور را پیدا کرد و آن نه ارتباط با امریکا بلکه کلید درست روحیه خود باوری و روحیه استقلال طلبی در نخبگان کشور می‌باشد.
نویسنده : سعید صحراگرد
