پایگاه خبری بام میبد

نجمه هاتفی مهرجردی بانوی هنرمند میبدی است که بر روی درب آهنی باغ نقاشی زیبایی می کشد ، او از  مردم و مسئولان برای تامین ابزار و لوازم اولیه نقاشی و گرفتن سفارش کار انتظار حمایت و پشتیبانی دارد.

کمتر از یک ماه هنر دستانش در فضای مجازی منتشر  شد و چشمها را نوازش داد ، اولین بار تصاویر خلق شده با دستان هنرمند او را در یکی از گروه‌های مجازی مرتبط به میراث فرهنگی در تاریخ ۲۴ مرداد ماه ۱۴۰۰ دیدم که به نمایش گذاشته‌بودند و در زیر آن تصاویر در قالب متن از مردم، مسوولان و حامیان هنرمندان خواسته‌بودند که از وی حمایت کنند.

آن متن معرفی کوتاهی از نجمه هاتفی مهرجردی بود که زمین کوچک کنار منزلش را به باغچه ای کوچک تبدیل کرده و بر روی درهای آهنی نزدیک منزلش نقاشی می کشد و تصاویر به نمایش گذاشته نمودی زیبا از هنر بود که به دستان وی خلق شده‌بود.

تصاویر ذوق و استعداد وی در نقاشی کردن را نشان می‌داد ، استعدادی که فرصت شکوفایی پیدا نکرده است.

مانند او در شهر کم نیستند ، کسانی که هنرمند هستند و باید نان هنرشان را بخوردند و با این حال دست روزگار که نه اشتباه کردن در انتخاب رشته و مسیر زندگی موجب سرکوب شدن استعداد و پنهان شدن هنر و ذوق و سلیقه آنها می‌شود.

بالاخره یک روز عصر دریکی از روزهای مصادف با ماه محرم به سراغش رفتم ، همین که چشمهایش به من افتاد با اسم صدایم کرد ، متعجب شدم او مرا از کجا می شناسد و وقتی خود را معرفی کرد ، سال‌های نه چندان دور و سلام و علیکی با مادر خدا بیامرزش داشتیم .

او اجازه نداد تصویرش را بگیرم و در واقع فقط می‌خواست هنرش دیده شود ، وقتی دانست خبرنگار هستم با خوشحالی گفت : امروز خدا کمک کرد و به من نیرو داد تا نقاشی امام حسین (ع) و حضرت فاطمه (س) و حضرت علی (ع) که از روی درها پاک کرده‌بودم را دوباره بکشم.

گلایه کرد که روز گذشته مورد اذیت و آزار واقع شده و از او خواسته‌اند که فقط  در خانه‌اش نقاشی کند.

وی از علاقه‌اش به هنر نقاشی گفت و ادامه داد: پس از دوران راهنمایی می‌خواستم رشته تحصیلی خود مرتبط با نقاشی انتخاب کنم و با اصرار مادرم که معتقد بود دختر باید دوخت و دوز بلد باشد، علی رغم عدم تمایل  رشته خیاطی را برای ادامه تحصیل انتخاب کردم.

وی در پاسخ به سوال من که بالاخره خیاطی طراحی لباس هم دارد ، گفت: نه اصلا این رشته را دوست نداشتم ، نقاشی کردن را دوست داشتم و هم‌اکنون نیز در هر فرصتی بر روی کاغذ نقاشی می‌کشم  و با این حال تا ۲ روز  پیش اصلا نمی دانستم چگونه نشان دهم که نقاشی کردن را بلد هستم تا بتوانم از آن درآمد داشته باشم.

هاتفی در ادامه افزود: یک روز که ناراحت بودم ، آمدم در کوچه و شروع کردم روی درب آهنی باغ نقاشی کردم ، هر کسی نقاشی من را می دید تشویق می کرد و صاحب باغ نیز که ۲ برادر هستند اجازه دادند که بر روی درب‌های باغشان نقاشی بکشم.

وی با گلایه از کم لطفی مسئولان نسبت به هنرمندان و اینکه ای کاش وسایل کار و محلی برای نقاشی کردن دراختیار داشتم ، ادامه داد: وضعیت مالی خودم زیاد خوب نیست ، همسرم هم درآمد چندانی ندارد و به این علت اوایل با کچ‌پاره‌های ساختمانی و سوزاندن چوب و تبدیل آن به ذغال شروع به نقاشی کردم.

هاتفی  در حالی که وسایل کارش شامل  ذغال و چند تکه کچ نشان می داد، اظهار کرد: کچ‌ها را یک نفر روحانی برایم آورد ، تیکه کچ‌های رنگی هم بچه‌های محله برایم آوردند، در ابتدا روی طرح نقاشی فکر می کنم و بعد از آن با افکاری که ناخودآگاه به ذهنش می‌آیم در یک نیم ساعت نقاشی‌ام  را می کشم.

وی گفت: نقاشی‌هایی که دخترم می کشد خیلی بهتر از نقاشی‌های من هست و بسیار دوست دارم دخترم در رشته درسی مرتبط به این هنر تحصیل کند و در این این زمینه پیشرفت کند.

در حال شنیدن درد دلهایش بودم که هر از گاهی خورویی از مسیر می‌گذشت و نگاه‌هایی به سمت ما که در حال صحبت بودیم ، دیده می‌شد.

۲ نفر از بانوان نیز در حال عبور بودند که در کنار ما ایستادند ، یکی از آنها خنده کنان گفت: قرار است برای او کاری کنید ؟

این خانم گفت : خانه‌ ما در این کوچه نیست و با این حال گاهی در حال گذر از کوچه او را می‌بینیم و حالی از هم می‌پرسیم ، حدود ۲ ماه پیش یک روز او را در حال نقاشی کردن دیدم و خیلی متعجب نقاشی زیبایی که کشیده بود ، شدم و تشویقش کردم کارش ادامه دهد و حتی به آموزش و پرورش و هیات محل نیز اطلاع دادم و در این ۲ ماه او اینگونه معروف شده‌است.

به آنان پاسخ دادم : من فقط می توانم گزارشی از کار او تهیه می‌کنم تا زمینه ساز کمک مسئولان و هنردوستان به او شود.

گزارشی از آن دیدار تهیه و برای خبرگزاری ایرنا فرستادم و پس از انتشار گزارش و لینک آن در فضای مجازی بازنشر داده شد ، این گفت و گو اکنون در سایت خبری بام میبد بازنشر داده می‌شود تا فاصله زمانی انتشار آن باعث شود به نوعی بهتر کارهای وی از نو دیده شود و اگر از نظر مردم و مسئولان فراموش شده ، یادآوری شود.

هنوز بوم نقاشی نجمه هاتفی مهرجردی ۲ در آهنی است و این در حالی است که در و دیوار شهر و مدرسه‌ها می‌تواند بوم نقاشی او باشد تا او از هنرش درآمدی کسب کند و دیگران هم از دیدن آثار این بانوی هنرمند لذت ببرند.

به گفته یکی از کاربران فضای مجازی نجمه هاتفی هنرمندی است که باید برای گرفتن آموزش و شکوفا شدن هنرش راهنمایی شود.